Historia

Pierwsze wzmianki o osadnictwie na obszarze obecnej Wiśniowej pochodzą z 1366 roku, która prawdopodobnie należała wtedy do rodu Bogoriów. W kolejnych latach pieczę nad miejscowością sprawowały bogate rodziny, między innymi: Odrowążowie, Bonerowie, Jabłonowscy oraz Mycielscy.  Na początku XVI wieku Wiśniowa należała do Frysztackich. Zapiski z roku 1536 mówią, iż kolejnym właścicielem był Stanisław Odrowąż, a miejscowość należała wówczas do parafii Dobrzechów. Następnie przeszła w ręce rodu Jordanów. W roku 1581 miejscowość odziedziczył Seweryn Boner. Bonerowie zbudowali murowany dwór w Wiśniowej, który poprzez siostrę Seweryna Bonera – Zofię Boner – żonę Jana Firleja marszałka wielkiego koronnego przeszedł na Firlejów. W II połowie XVII wieku Wiśniowa należała przez krótki okres do rodziny Mniszchów, a następnie Jabłonowskich. Podczas walk konfederatów barskich w 1772 roku dworek myśliwski Firlejów, który prawdopodobnie znajdował się w miejscu obecnego pałacu, został zniszczony. Roch Jabłonowski, w latach 1779-1780, odbudował go jako pałac w stylu rokoka saskiego. Kolejnym właścicielem miejscowości był Wincenty Krzyszkowski, który w roku 1867 lub 1868 sprzedał ją Franciszkowi Mycielskiemu. Majątek o powierzchni około 300 ha, ze spalonym w 1848 roku pałacem, mieszkalną oficyną, stajnią, zabudowaniami gospodarczymi oraz parkiem ze starymi dębami zakupił jako letnią rezydencją dla swojej rodziny. Jednakże w wyniku bankructwa banku Mycielscy stracili część swojego majątku i osiedlili się na stałe w Wiśniowej. Franciszek Mycielski w roku 1855 ożenił się z Walerią hr. Tarnowską, która dzięki licznym wyjazdom do Włoch i Paryża obracała się wśród ludzi kultury i sztuki. Franciszek Mycielski był przede wszystkim znakomitym gospodarzem. W latach 1871-1872 przeprowadził remont i przebudowę pałacu według projektu cenionego krakowskiego architekta Filipa Pokutyńskiego, który  zachował dawny prostokątny rzut planu z pokojami w dwóch traktach, zmienił natomiast całkowicie wewnętrzne podziały, a z holu na parterze wywiódł obszerne kamienne łukowe schody na piętro, które podwyższył i nakrył niskim czterospadowym dachem z profilowanym gzymsem podokapowym z kroksztynami. Ponadto za czasów Franciszka Mycielskiego została wykonana melioracja, założył on hodowlę bydła, zmienił wygląd ogrodu dworskiego w park krajobrazowy typu  angielskiego. Wraz z żoną stworzyli w Wiśniowej nie tylko jeden z najbardziej rentownych majątków w Galicji lecz również miejsce skupiające elitę intelektualną i artystyczną. Ponadto w 1877 roku Franciszek Mycielski został posłem do sejmu krajowego w powiecie jasielskim. Następnie w 1895 roku mianowano go dożywotnio członkiem Izby Panów w Wiedniu. Był, również Prezesem Towarzystwa Rolniczego w Krakowie w latach 1894-1898. Mieli pięcioro dzieci: Jerzego, Kazimierza, Cecylię, Karolinę oraz Jana, który przed wybuchem I wojny  światowej przejął opiekę nad majątkiem. Zaślubił on w 1898 roku Marię z Szembeków Dzieduszycką, która powiększyła zbiory biblioteczne oraz kolekcję porcelany. Ponadto nawiązała kontakty z Józefem Mehofferem, Tadeuszem Stryjeńskim i Alfonsem Karpińskim. Wraz z żoną doprowadzili do rozwoju majątku. Jan Mycielski założył w Wiśniowej stadninę koni, gorzelnię, tartak, fabrykę serów oraz wznowił hodowlę bydła. W Wiśniowej wytwarzano w okresie międzywojennym sery szwajcarskie typu gruyere. Niemal całe życie spędziła w Wiśniowej Cecylia Mycielska, która mogła tu oddawać się swojej pasji jaką była hodowla koni. Owocem małżeństwa Jana i Marii Mycielskich było czterech synów: Franciszek, Jan, Kazimierz oraz Zygmunt. Ostatnim właścicielem Wiśniowej z rodu Mycielskich był Jan Zygmunt - w latach 1927-1944. Jego żoną została w 1931 roku Helena Bal h. Gozdawa, która po ukończeniu Studiów na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie przeprowadziła się do Wiśniowej, gdzie organizowała słynne plenery malarskie, w których uczestniczyli między innymi: Jan Cybis, Iwan Trusz, Janina Bogucka-Wolff, Zygmunt Waliszewski, Seweryn Boraczok, Hanna Rudzka-Cybisowa, Tytus Czyżewski, Czesław Rzepiński, Andrzej i Zbigniew Pronaszkowie, Felicjan Kowarski oraz Leon Chwistek. Dzięki doskonałym warunkom plenery szybko stały się popularne a dwór zaczęto nazywać „Barbizonem Wiśniowskim”. Kazimierz Mycielski napisał książkę pt. „Historia domu w Wiśniowej”. Za sprawą Zygmunta Mycielskiego, który w 1936 roku ukończył studia w Paryżu i wrócił do kraju, Wiśniowa stała się ośrodkiem spotkań muzycznych. Do najważniejszych gości można zaliczyć:, Eugenie Umińską, Tadeusza Szeligowskiego, Gustawa Wolffa oraz Zygmunta Przeorskiego. Zygmunt Mycielski był wielokrotnie nagradzany. W 1953 roku otrzymał Krzyż Kawalerski. Do innych wyróżnień należą między innymi: Krzyż Komandorski Orderu Polonia Restituta oraz Ordre du Mérite Culturel w Monaco. Po zajęciu majątku przez Sowietów Mycielscy wyjechali z Wiśniowej. Helenie udało się ocalić większość książek, dzieł sztuki oraz pamiątek.

W późniejszych czasach na obszarze dworu mieścił się miedzy innymi, komisariat Policji, siedziba Państwowego Gospodarstwa Rolnego oraz przedszkole.

W 2005 roku Zespół Parkowo-Dworski i Folwarczny w Wiśniowej został przejęty przez Starostwo Powiatowe w Strzyżowie. Dzięki staraniom władz powiatu oraz środkom z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego przeżywa obecnie drugą młodość.

Od 2008 roku Towarzystwo im. Zygmunta Mycielskiego kultywuje tradycję malarskie rodu Mycielskich organizując w Wiśniowej plenery malarskie.

Galeria zdjęć